Historia
Poznaj historię Łężec
Łężce to wieś o bogatej historii, sięgającej średniowiecza, której losy były związane z lokalną szlachtą,
a od XVIII wieku znalazła się pod zaborem pruskim, pozostając częścią Wielkopolski.
Wprowadzenie
Nazwa Łężce wzięła swoją genezę od tzw. łęgów, czyli roślin porastających tamtejsze tereny. W różnych dokumentach spotkać można bardzo różnorodne brzmienie nazwy tej wsi, np.: Lanczecz (1394 rok), Lanszcze (1398 rok), Lęscze (1435 rok), Lascze Maior (1436 rok), Maior Lanscza (1447 rok), Laschcze (1510 rok), Maius Leszicze (1564 rok), Łęszcze Majus (1580 rok) . Pierwotnie na terenie gminy Chrzypsko Wielkie istniały dwie wsie o nazwie Łężce – Łężce Małe i Łężce Wielkie. Z czasem jednak miejscowa ludność zmieniła nazwy owych wsi na Łężce i Łężeczki.
Historia wsi Łężce
Początki istnienia Łężec szacuje się na schyłek średniowiecza. Wiadomo, że już w 1408 roku powstał tu kościół, który spełniał rolę kościoła parafialnego. W 1835 roku kościół ten uległ jednak zniszczeniu w wyniku gwałtownego pożaru.
W przeszłości majątek ziemski Łężec uznawany był za dobra rycerskie. Pośród dostępnych dokumentów pierwszych potwierdzonych notarialnie właścicieli Łężec szukać należy w osobach Anastazji i Józefa Kierskich. Nie byli to jednak założyciele Łężec, gdyż przejęli oni majątek od zmarłej matki Kierskiej z domu Bolen. Zapis ten figuruje przy dacie 1805, a więc co najmniej kilkaset lat po założeniu wsi.
…
Od 1828 roku właścicielką Łężec stała się Rozalia Teresa Apolonia Kierska z domu Brodnicka oraz jej mąż Józef Kierski. Z ich rąk, około roku 1842 majątek przeszedł na własność Józefa Micara. W roku 1864 majątek przejmują Fryderyk Zygmunt Krieger z żoną Karoliną z domu Bloch. Po nich Łężcami rządzili kolejno: Adolf Franciszek Busse (1865 rok), Otto Rodatz (1871 rok), Otton Rodatz z Lutomia. Ten ostatni przyjął majątek około roku 1926 i władał nim aż do zakończenia drugiej wojny światowej. roku 1946 w wykonaniu przepisów o reformie rolnej, majątek przechodzi na rzecz Skarbu Państwa Polskiego.
…
Od roku 1955 do 1961 działała tutaj Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna. W roku 1961 utworzono państwowe gospodarstwo rolne, które istniało do roku 1993. Od tego czasu aż po dziś dzień w posiadaniu tego terenu jest Agencja Własności Skarbu Państwa.
Najciekawszym historycznie miejscem Łężec jest dwór wraz z otaczającym go parkiem. Dwór został wybudowany prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku, przez pierwotnych właścicieli – Kierskich. W tym samym okresie powstał też park, który utworzono przy wykorzystaniu naturalnej konfiguracji terenu i istniejącego już częściowo drzewostanu (głównie dęby). Rok 1892 przyniósł budynkowi gruntowną przebudowę. Dokonano jej na polecenie ówczesnego właściciela Łężec Otto Rodatza.
…
W wyniku przeprowadzonych prac otrzymał on nowy wygląd, który praktycznie nie zmienił się do dnia dzisiejszego. Dwór jest budynkiem trzyczłonowym, murowanym z otynkowaną elewacją. Składa się z dwukondygnacyjnej części środkowej, oraz dwóch wysuniętych do przodu części bocznych, również dwukondygnacyjnych, które stanowią jego skrzydła. Od 1946 roku dwór służył jako mieszkania pracownicze. Długotrwały okres użytkowania spowodował jednak spore zniszczenia. W latach 1981 – 1982 budynek został odrestaurowany.
Przylegający do dworu park, przypomina swoim kształtem trapez, z dłuższą osią skierowaną na północny-zachód. W tym kierunku również zaznacza się obniżenie terenu. Do jego części wschodniej przylega gorzelnia i podwórze, na którym usytuowano kilka budynków gospodarczych. W południowo – wschodniej części parku znajduje się główny wjazd, który prowadzi przez podwórze gospodarcze, i prowadzi przed frontową część dworu. Jest to zarówno dawny, jak i obecny wjazd na teren parku. Całość parku wraz z dworem i podwórzem gospodarczym, stanowi wyraźny i nie zniszczony do dzisiaj układ architektoniczny, w którym wykorzystano konfigurację terenu zarówno dla celów krajobrazowych jak i również gospodarczych.